Na een lange wandeling, lift en busritten door de stad ontmoet ik voor de deur van mijn hotel een internationaal gezelschap die niet weten waar ze zijn. Ik wijs de weg, raak in gesprek (over een project van een van hen: The Abraham path), ga mee uit eten en het nachtleven in van Beiroet. Allen verblijven al een paar maanden in Damascus en kennen dezelfde verhalen over 'Beirut by night' als ik. Met een taxi rijden wij dus die avond naar 'the old trainstation' (wat ook echt het oude treinstation is) en dansen tot de vroege ochtend op muziek van Europese dj's. Zo vroeg in de ochtend zelfs dat ik mijn eigen voordeursleutel van het hotel niet hoef te gebruiken.Met een beetje een verstoord bioritme update ik in een internetcafe een van de vorige artikelen in mijn blog en ontmoet een chefkok die in Londen, Beirut en Den Haag een restaurant heeft. Een uitnodiging om 's avonds Libanese wijn te komen drinken sla ik dan ook niet af en kom de volgende dag terug met Engelse vrienden voor het vijfgangendiner.
De 31e check ik nog eenmaal op de Turkse ambassade of mijn vereiste papieren eindelijk aanwezig zijn. Omdat dit niet het geval is, stuur ik opnieuw een bericht naar Turkije met het verzoek mijn permit naar Damascus te sturen en reis die middag vanuit een zeer warm Beiroet terug naar Damascus.
De luchtvochtigheid is in Damascus een stuk minder dan aan de kust in Libanon, maar de temperatuur is deze eerste week van juni al 42 graden. 'Welcome to Damascus' zegt de taxichauffeur. Een grote omschakeling na het hotel met airco in Beiroet maar een aangenaam hotel met grote koele binnenplaats, fonteinen en zeer vriendelijke mensen maakt heel veel goed. Geen appartement voor een maand, maar een verblijf in hotel Ar-Rabie.In Damascus onmoet ik opnieuw de internationalen uit Beiroet en wordt de zaterdagavond wegwijs gemaakt in het labirinth van straten in de oude stad. Kroegen, barren en een enkele dicotheek zijn gevestigd in het Christelijke deel van de oude stad, maar zijn niet te vergelijken met Beiroet. In de discotheek Serail draait men buitengewoon luide muziek en alles door elkaar. Raï, Arabische pop, Tiësto gemixt met een Arabische beat en Amerikaanse hiphop. Voor een leuk en interessant Engelstalig artikel over arabische muziek, klik hier (en scroll naar 12 juni).
Even interessant is de wandeling door de oude stad van Damascus bij nacht. De Sjiietische moskee 'Sayyida Ruqayya' is een trekpleister voor met name Iraanse moslims die in grote aantallen de Syrische hoofdstad bezoeken en voor de entree worden afgezet. Een drukte om half vier 's nachts en de verkopers van ondergoed en sokken doen op dit vroege uur al goede zaken[...].
Ik ben terug in Damascus om mijn registratie op de universiteit in orde te maken. Een priveleraar is weliswaar goedkoper en misschien beter voor een spoedcursus (grote onderlinge competitie tussen privedocenten), maar ik geef de voorkeur aan de dagelijkse busrit naar de universiteit voor het leren van de taal. Op de universiteit krijg ik alle informatie voor registratie en inschrijving voor mijn 'foundation course Arabic'. Ik heb een brief van de ambassade nodig en moet een aidstest ondergaan. Mijn hotelkamer ziet er beter uit dan het lokale hospitaal, dus ik check naalden, maak een praatje met de dokter en informeer eens wat er gebeurt met mensen die HIV-positief zijn. 'Well, than we will do something, that we're sure that they wil leave the country' zegt de dokter. 'En Syriers?' informeer ik nieuwsgierig. Well, with them we will also do something to make sure they will not infect their family or other people. Ik sta nog op het
punt om te vragen wat dat dan wel niet betekent, maar op dat moment verdwijnt de dikke naald in mijn arm. Bloed af laten nemen en hitte; een hele slechte combinatie! De zuster haalt een bekertje water en met het advies om de komende uren niet in de zon te lopen, ga ik op zoek naar nieuwe cd's.Twee dagen later kan ik echter al terecht voor het resultaat van de bloedtest. Een ongekende drukte en een dokter met stress die de namen roept en de uitslagen overhandigd. Het zijn voornamelijk Syriers en iemand vertelt dat men een bloedtest moet ondergaan voordat men wordt aangenomen bij een nieuwe werkgever. Ik heb breng alle papieren op de universiteit , betaal en neem de verkeerde bus terug. De bestemmingen die op de bus staan geschreven, zijn namelijk (nog) onleesbaar.
Nu de registratie in orde is, bezoek ik in mijn laatste vrije dagen plaatsen in de omgeving van Damascus en touristische hotspots in de stad.
Ik bezoek Zabadani, Maalula en regel een permit voor een bezoek aan Quneitra. Laatstgenoemde is een spookstad op de Golan Hoogte in een, door de VN, gedemilitariseerde zone. Permits voor een bezoek worden afgegeven bij het 'Ministry of the Interior' waar mannen in T-shirt, maar bewapend met Kalasnikov de wacht houden. De Golan Hoogte is door Syrie verloren in de zesdaagse oorlog van 1967 en in Quneitra is duidelijk te zien wat in de reisgids wordt omschreven als: 'systematisch vernietigd'. Nadat in 1973 37.000 Arabieren waren geevacueerd en alle bruikbare zaken uit de huizen was verwijderd, is de hele stad, met uitzondering
van ziekenhuis en kerk, vernietigd. Er is een hotel in Quneitra, maar dat is van de laatste jaren. Gasten zijn er niet en men serveert alleen thee en koffie. Vanaf het dakterras ziet men de heuvels van de Golan Hoogte en de windmolens van Israel.In Damascus bezoek in Salihiyya. Een buurt in het noorden van de stad met Islamitische architectuur, een niet-toeristische souq en kleine winkeltjes waar van alles te koop is. Ik bestel een jus d'orange en de verkoper spuugt een grote fluim op de tegelvloer van zijn eigen winkel terwijl de slager van de winkel ernaast nog maar eens een sigaret opsteekt (zie foto).
Ik wandel door alle straten van de oude stad en bekijk de Umayyaden moskee. Een van de bijzondere gebouwen van de Islam en van belangrijke religieuze betekenis in Syrie. In de kleine binnentuin is het mausoleum van Salah ad-Din en in de moskee staan bewerkte relikwieschrijnen van Hussein en John de Baptist waar vrouwen in zwarte abaya's huilend hun gebed opzeggen. Jonge meiden giechelen als zij bij de entree donkergrijze overjassen passen, de schoonmaker in de moskee stelt zich voor als Gesus, en twee jongens rennen acher elkaar aan met een knetterende AK 47 van speelgoed.
's Avonds in een restaurant bekijk ik alle gerechten op de menukaart. 'Brainsalad with eggs' en 'sheeptesticals with potatoes' staan bovenaan. De ober wijst en maakt een gebaar van een sterke man. Ja, dat zal wel, maar geef mij maar kip met rijst, ijskoude cola en een muntthee.
