Vanaf Termoli neemt het aantal ristorante-pizzeria's langs de weg af en wordt ook het aantal tankstations minder. Er zijn vooral veel (inter)nationale landarbeiders en op de weg neemt het internationale vrachtverkeer toe. Alle nummerplaten van de Balkan zijn vertegenwoordigd en ook Turkse en Russische truckers rijden hier rond. Straatprostituees worden opgehaald en afgezet bij de op en afritten en wuiven zo nu en dan vanonder een parasolletje naar de chauffeurs.
Bij de Tamoil (tankstation) in Campomarino heb ik een korte stop voor magnums en panini's. Alsof ik een hele slechte film binnenstap. Grote, uit de kluiten getrokken (vrachtwagen)chauffeurs staan het gokautomaat te vullen, tegen mij aan te praten hoe slecht de werkgelegenheid hier is en rond dit middaguur aan de bar stevig in te nemen. Dat laatste is niet echt een prettig idee als je weet dat zij straks op dezelfde weg rijden. Bij Lésina neem ik de afslag naar links en rijd via rustige wegen het National Park in. Te veel kilometers gemaakt maar een camping en een restaurant was ook wat waard. Terug van een ristorante-pizzeria rijd ik op de late avond op 1 meter van de tent de eerste band lek op een distel (!). Niet veel later zie ik dat zo'n zelfde plant door het tentdoek en het matras is geprikt. Fijn als je de volgende ochtend voor 9.00 uur weg moet omdat de weg langs de camping tot 13.00 uur wordt afgesloten voor een grote triatlon wedstrijd.
