Zaterdag 5 augustus'Bring your favorite candy and chocolate bars' stond in het laatst ontvangen emailbericht van de Turkse outdoorspecialist 'Explorer'. Met een tas vol snickers, twee rollen volkorenbiscuit en wat fruit voor de dag zelf ben ik klaar met inkopen. Een motorfiets met provosorische zijspan brengt mij van het centrum van Doğubayazit naar het Golden Hill hotel vlak buiten de stad. Het meest primitieve vervoer zet mij af voor de deur van het meest luxe hotel van de stad.
Atilla, 's winters ceramisch artiest in Ankara en 's zomers gids/campcook, wijst mijn kamer, vertelt in zeer gebrekkig Engels wanneer de rest van de groep komt en dat ik om 20.00 uur kan aanschuiven voor het diner. Mijn paspoort wordt ingenomen voor het maken van verschillende kopieen en ik
verplaats mijzelf tussen de hotellobby en het kleine kamertje van mijn hotelappartement. De maagklachten zijn nog niet over en ik vrees dat de beklimming zo een extra grote uitdaging gaat worden.Tegen achten arriveert de rest van de groep. Vier mannen en een vrouw uit Ankara, een man uit Istanbul en de tweede Turkse gids. 'Hoşgeldiniz' (=welkom) zegt Atilla en doet een introductie van wat te wachten staat, hoe het dagschema eruit zal zien en wat men vooral niet moet vergeten. Tot laat in
de avond drink ik koffie met de andere klimmers en ga volledig op in een groep waarvan er slechts één heel goed Engels spreekt.Zondag 6 augustus
Half acht ontbijt en om acht uur naar de supermarkt voor de laatste inkopen. Met een afgeladen bus langs een commando post voor het achterlaten van kopieen van de identieitsbewijzen en richting de voet van de berg totdat de weg ophoudt. Op circa 2.000 meter is het begin van de trekking. Na het onweer en hevige regen van afgelopen week is er een blauwe hemel met stralende zon en een
goede weervoorspelling voor de komende dagen. Tenten, grote koelboxen, tafels, een ligstoel en een gitaar (!) en bagage die je onderweg niet nodig zult hebben, alles wordt door paarden naar de verschillende kampen op de berg gebracht. Behalve mijn bagage. Omdat ik slechts één rugtas heb, draag ik(behalve de klimspullen) alles zelf.In een langzaam maar erg aangenaam tempo met verschillende rustpauzes, wandelen wij over een langgerekt pad in ruim vier uur naar kamp 1 op 3.000 meter. De tafels zijn al half gedekt, tenten
staan klaar en de thee is gezet.Maandag 7 augustus
Zeven uur 's ochtends een uitgebreid ontbijt en om half negen vertrek voor een acclimatisatie naar 4.200 meter. Een stenig pad stijler omhoog en een kort verblijf in kamp 2 alvorens aan de terugweg te beginnen. Een wandeldag van ongeveer acht uur en een zware training voor de knieen. Men adviseerd dagelijks een aspirine te slikken. Dat schijnt het bloed makkelijk te doen stromen door de aderen. De brandende zon, fysieke inspanning, opperste concentratie en de ijle lucht zijn echter een
goede combinatie voor een flinke hoofdpijn. Bij terugkomst in kamp 1 gaan dan ook direct de schoenen uit voor een korte namiddagrust in de tent. Erg kort, want ik wordt al geroepen; 'Frank, two people from Holland here!' Een stel uit Utrecht dat allebei 25 kg. aan uitrusting de berg opsjouwt. In alles voorzien maar zonder gids en formele toestemming voor de bergbeklimming worden de twee met Turkse gastvrijheid in de groep opgenomen en vertrekken de volgende dag ook naar kamp 2.Dinsdag 8 augustus
7.30 uur op. Kamp afgebroken en om 8.30 uur op weg
naar kamp 2. Een rustig tempo en om 13.00 op 4.200 meter. De gids dringt aan nog 30 minuten te stijgen voor een gewenning aan de hoogte. Kamp 2 is een stenig veld op de berg met vlakke delen voor de tenten. Er heerst geen chaos die je in basiskampen zou verwachten, maar dat hangt waarschijnlijk samen met de te nemen moeite om de berg te mogen/kunnen beklimmen. Kamp 2 is daarentegen ook geen plaats om heel lang te blijven om tot rust te komen. Onder iedere steen die je optilt vind je de sanitaire verrassing van een andere bergsporter. En 
stenen heb je nodig voor het vastzetten van scheerlijnen en tentharingen tegen de harde wind in de avonden.Conditie: spraakvermogen is goed, niet misselijk, buikkramp is over en genoeg hoofdpijn voor twee aspirines.
Weersvoorspelling voor de nacht: heldere hemel, geen kans op storm of regen en volle maan.
Woensdag 9 augustus
02.00 uur op. Een slechte nachtrust. Licht geslapen en een diepe hardslag. Geen eetlust, maar tegen heug
en meug eet ik een snicker en drink 3 koppen thee. Nog een paracetamol en vertrek om 03.00 uur.Laag over laag in de thermokleding, muts en sneeuwbroek en bij het opgaan van het sneeuwveld shawl, handschoenen en regenjack aan.
De laatste 250 meter stijgen met stijgijzers en pickel. Op 2 meter van de top met de gehele groep op één rij en hand in hand de laatste meters. De top van de Mt. Ararat (5.165 meter) om 8.30 uur. Omhelzingen, felicitaties en met vlaggen op de foto. Velen bellen naar huis [...] en 20 minuten later beginnen we aan de afdaling.
12.30 uur terug in kamp 2. Een welkom met thee,
koffie en taart. In een roes van blijdschap en trots kijk ik de rest van de dag zittend op een steen naar de besneeuwde top van deze bijzondere berg. De Ark van Noack is trouwens niet gezien.Donderdag 10 augustus
07.30 uur op. 08.15 uur vertrek en vier uur later terug op 2.000 meter.
Terug in het hotel stap ik met kleren aan onder de douche. Alles is vies en stoffig.
Opgefrist en enkele uren later vertrek ik met de groep naar een restaurant i
n de stad. Een begin van een gezellige avond die eindigt op het dak van het hotel. Speeches en sterke verhalen. Aan elkaar en over elkaar.Vrijdag 11 augustus
Ze weten niet wat ze zien. Iedereen vertrekt om 06.00 uur richting het vliegveld van Van en ik sta in de lobby van het hotel om uit te zwaaien. Een bijzondere groep met een fantastiche organisatie is één van de hoogtepunten in de reis geworden.
Gedurende de beklimming vond in het Golden Hill Hotel het 'World Champion Chess under 16' plaats. Een vlag van de Turkse Schaak Federatie is meegenomen naar de top van de Mt. Ararat voor een speciale fotoshoot. Voor foto's klik hier.
