Nu ik al twee dagen moet aanhoren dat de tickets voor de nachttrein naar Cairo zijn uitverkocht. biedt de hotelmanager aan het ticket te kopen. Bij de prijs wordt wel wat extra baksjiesj gerekend, maar men weet wel iemand. Zodoende kan ik om 23.45 uur alsnog op weg naar Cairo waar de trein negen uur later in het centraal gelegen Ramses Station arriveert.Cairo is een ongelooflijk drukke stad met meer inwoners dan Nederland en, naar gevoel, een gelijk aantal auto's. Viaducten door de stad en de hele dag overvolle wegen met zeer veel taxi's en een enkele fietser (!!). Oversteken is hier levensgevaarlijk, maar ook een taxirit is een grote uitdaging. Voor het snel en goedkoop afleggen van grote afstanden is het alternatief om met de metro door
de stad te reizen. Cairo is namelijk wel een grote en drukke stad, maar onoverzichtelijk is het niet. En bij een enkele blik in de reisgids staat er binnen enkele minuten iemand naast je met de vraag: 'where are you from, can I help you?' En ochtendspits of niet, niemand geeft elkaar bij het in en uitstappen van de metro de ruimte. Men baant zich een weg bij de deur terwijl men elkaar nauwelijks kan passeren. Nederlandse hoffelijkheid om dames voor te laten gaan, komt mij dus duur te staan wanneer ik mijzelf uiteindelijk als laatste in de overvolle metro moet proberen te wringen.In de ambassadewijk van Cairo passeer ik een dame met een tas van oudwestwinkels.nl. Ik wist het; stadsdeel Oud-West heeft een grensoverschrijdend winkelgebied! Bij het checken van de
mogelijkheden voor het verkrijgen van een visum aan de grens op de rest van mijn reis, is het antwoord voor Jordanie bevestigend en gelijk aan mijn informatie van de ambassade in Nederland. Bij de Syriche ambassade deelt men mee dat een visum in Belgie had moeten worden aangevraagd. Niet het nieuws wat ik graag had willen horen en tegenstrijdig met het bericht van het Syrische consulaat in Den Haag. Ik ben benieuwd hoe die grenspassage gaat verlopen in mei. Op goed geluk koop ik in de bookshop van The American University in Cairo alvast de volgende reisgidsen en twee leesboeken (eindelijk weer geprijsde artikelen).De rest van de week bezoek ik o.a het oude Koptische deel van Cairo en de kleine straatjes van 'Islamitisch Cairo' waar 's avonds een indrukwekkend soefi optreden is. Ik maak vele
stadswandelingen en bezoek enkele musea waaronder het Egyptisch museum. Een museum met zeer veel tentoongestelde historie (en daarom het bezichtigen waard), maar niet ingericht om bezoekers duidelijk over historische kunstschatten en het verleden te informeren.Bij een bezoek aan de hoofdstad van Egypte moet men evenals miljoenen andere toeristen ook een bezoek brengen aan de piramides van Gizeh. In de vroege ochtend reis ik naar metrostation Giza en wandel als een van de eersten over het piramide plateau. Met een
extra kaartje mag men ook de piramide van Cheops van binnen bekijken. Niet veel later sta ik, als Indiana Jones maar dan zonder fakkel, in de grafkamer van de Koningspiramide; terecht een van de zeven wereldwonderen.Eenmaal buiten zit ik, uitgenodigd voor een kop thee, door toevalligheid binnen 10 minuten in de controlekamer van de politie te kaarten.
In de middag bezoek ik Heliopolis. Een moderne buitenwijk van Cairo waar het paleis van president Mubarak staat. De taxi stopt helaas op een plek ver buiten de plattegrond. Geen idee waar ik ben, biedt iemand aan mij naar de plek van bestemming te brengen. Weliswaar achterop een scooter door het drukke vierbaansverkeer van Cairo....oke. 'Shahid al Tayyar Nazih Khalifa' roep ik. Daar moet ik namelijk naar toe.
Morgen naar Alexandrie om de overblijfselen van de vuurtoren te bekijken; een van de andere wereldwonderen, en dinsdag terug naar Cairo voor een belangrijke voetbalwedstrijd.
