Een geslaagde anderhalve maand in Damascus, maar na vijf en een halve week in de hoofdstad tijd om verder te reizen. Ik ken de kleine zijstraten, luxe wijken, het beste badhuis van de stad, Syrische jongeren die Politieke Wetenschappen […] studeren, de kapper die mij dagelijks begroet met een 'Hello Hollandman', speelgoedwinkels waar de Arabische Barbie (die hier 'Fulla' heet) wordt verkocht en 'the Journalist café/rest.' dat een gewoon restaurant is en geen plek voor kritisch denkenden.
Een zoveelste check op de Turkse ambassade. Ik mag door de hoofdingang en krijg te horen dat mijn permit/sportvisum voor de Ağrı Dağı (Mt. Ararat) in orde is. Dit keer niet met dringende Turken in de rij voor een loket van slagvast glas, die lachend vragen of ik de Ark van Noach ga zoeken, maar behulpzame beambtes die alles twee keer checken en mij een fijne reis door Turkije wensen.Oom en neef (Ton en Anton) zijn van Istanbul naar Damascus gereisd. Op bezoek en voor een korte rondreis door Syrie. Ik laat mijn waterpijp, boeken en cd's achter in het hotel in Damascus en gedrieën reizen wij met de bus via Palmyra naar Deir ez Zur. Deir ez Zur is een stad aan de Eufraat in het oosten van Syrie waar op iedere straathoek alle denkbare geuren bij elkaar komen. Vers, rijp en rottend fruit, vlees, de geur van geslepen staal,
geschaafd hout en heel veel andersoortig afval wat op straat ligt. De volgende morgen, wanneer wij ons om 5.45 uur met een transferbus naar het treinstation begeven, vragen wij ons dan ook hardop af hoe groot het leger van schoonmakers moet zijn geweest om alle straten er in één nacht weer zo opgeruimd uit te laten zien.De dieseltrein van Deir ez Zur naar Aleppo bestaat uit slechts twee wagons; één eerste klas en één tweede klas. Bijzonder want het reizen met de trein is meer dan comfortabel en niet duurder dan de bus. Een vervoermiddel dat weliswaar sneller en frequenter rijdt dan de trein en voorzien is van steward, maar altijd op de hoofdweg blijft. Daarentegen doorkruist de trein het land op de manier dat treinreizen zo mooi maakt en reizen wij in een stoffige eersteklascoupe langs verlaten treinstations, door zanderige vlaktes en zien een enkele keer de Eufraat die enkele kilometers van het spoor ligt.
Na een overstap in Aleppo reizen we verder met de trein naar de kust. Een reis door de bergen en na 3,5 rijden we het station van Latakia binnen. Een stad aan de Middellandse Zee met een overwegend Soennitische en Alawitische bevolking, en waar invloeden van de haven zichtbaar zijn. Jongeren rijden rondjes in dure 'gepimpte' auto's of hangen op straat en showen elkaar hun zonnebrillen van RayBan en D&G. Latakia is redelijk westers en een aangename plaats om te ontspannen, lezen, e-mailen en bloggen. In deze stad geen verbazing meer over vrouwen met niqaab die veel moeite doen om van een ijsje te genieten, maar Arabieren in korte broeken, zomers geklede vrouwen en billboards met de aankondiging van bodybuild wedstrijden en de Miss Latakia verkiezing. De enige die hier weer vreemd van opkijkt ben ikzelf.
