In Sevastopol had men al gevraagd wat ik in Donetsk ging doen. Kharkiv en Dnipropetrovsk was te begrijpen, maar in Donetsk zou niets te zien of te beleven zijn. Het is inderdaad een grauwe industriestad en ik laat de bagage bij de left-luggage op het station om te zien of ik hier echt wel wil overnachten. In een internetcafe zoek ik op Wikipedia naar de bezienswaardigheden en lees de geschiedenis van de stad. Ik vind het geen inderdaad geen reden om te blijven en ga terug naar het station voor een ticket voor de volgende nachttrein. Niemand in de buurt om te helpen, schrijf ik met uiterste precisie de Cyrillische letters van vertrek en aankomstplaats. De datum, treinnummer en vertrektijd erbij....dat moet goed 
gaan!Nu ik alle tijd heb, kijk ik bij het rangeerterrein achter het treinstation waar een groot aantal locomotieven uit vervlogen tijden staan opgesteld. Ik ga met de bus naar het centrum en kom tegen de avond weer terug. Het is koud en de elektronische temperatuurmeter geeft drie graden aan. De lange onderbroek zit onderin de rugtas, maar ik denk die binnekort nodig te gaan hebben.
In Kharkiv heb ik het geluk dat er een touristoffice op het station is. Behulpzame dames geven veel informatie,
noteren op een boodschappenbriefje het Russische woord voor plattegrond en melden dat ik op het vierde metrostation moet uitstappen voor een goedkoop hotel. Ontzettend aardig, maar voor dat laatste had ik graag gehoord dat ik op het tweede station had moeten overstappen. Nu reis ik een uur onder de grond door grote metrostations met overvolle metro's. Ik vind uiteindelijk het opgegeven hotel. Het is het duurste tot nu toe, maar ik kies ervoor.Terug van een bezoek aan een supermarkt word ik 's avonds staande gehouden door twee geuniformeerden. Wijdbeens en een gebaar om halt te houden wordt gevraagd naar mijn dokument. Ik reageer met een 'jullie
eerst' (de eerste zogenaamde agent in burger al tegengekomen), maar de heren zijn de Engelste taal niet machtig en antwoorden met een 'Ausweiss bitte'. Ik toon mijn paspoort, vertel dat Hotel National mijn adres is en mag na een schouderklopje doorlopen.Terug in het hotel draai ik een grote was in de badkuip van mijn huiselijke hotelkamer als er op de deur wordt geklopt. In de ene hand mijn vuile was en in de ander mijn pak waspoeder voor eenpersoonshuishoudens open ik de deur. Een dame die zo te zien niet bij het hotel hoort lispelt: 'hello, you need a massage or sex?'
Stomverbaasd vraag ik hardop waar ik nu weer ben beland en bedank voor de eer. Er wordt nog aangedrongen voor een later tijdstip maar de deur is al halfdicht. Er werken echter meer dames op de gang en nog geen half uur later de volgende. Ik grap dat haar collega / concurrent net is geweest, maar deze vrouw spreekt en begrijpt nog minder Engels. De deur weer in het slot hoor ik dat er op vele andere deuren wordt geklopt en daarna een lange tijd geen voetstappen op de gang. Mijn 'njet passiba' heeft ze blijkbaar geen werkloze avond bezorgt.Een nacht in Kharkiv en daarna naar Dnipropetrovsk. De treinverbinding is opgeheven dus ik ga met de bus. Een oude dubbeldekker (met bestemming Odessa) waarbij veel inzittenden op iedere stop hun voorraad bier en sterke drank aanvullen. Het is mijn eerste reis over de Oekreense wegen en die zijn erg slecht. We passeren lada's in alle kleuren van de regenboog met interessante bestickeringen. Ik noteer de leukste in mijn schrift: -Lada The Trust-, -Bad boys drive bad toys-, -Lada
verspricht nicht, Lada garantiert-.Een aankomst in Dnipropetrovsk in het donker. Vervelend, maar een chauffeur van een taxibus weet een goedkoop hotel wel te vinden. Onder de indruk van alle glazen kroonluchters kan ik mij niet meer herinneren of genoemde prijs in dollars of Oekreens khryvne was, maar het was erg veel. Ik informeer naar een goedkoper hotel, maak van het luxe toilet gebruik en pik een stadsplattegrond mee. Het wordt een lange sight-seeing in de avond en ik zie dat ook hier de grote merken zijn vertegenwoordigd aan de Lenin boulevards en de Karl Marx avenues.
Ik eindig de speurtocht naar een hotel bij Hotel Russvet. Een goed hotel maar de lange gangen doen mij aan het hotel in
Kharkiv denken. Het is halft tien en er wordt op de deur geklopt.....Het is de floormaid met mijn paspoort dat ik had laten liggen bij de receptie. Iets later op de avond wordt nog een keer geklopt. Volgens mij had ik niet meer laten liggen bij het inchecken en blijf vermoeid liggen op bed. Het geklop gaat door en heel onbeleefd schreeuw ik wat in de richting van de gang. Dat helpt!Dat er tijdens WO II veel gevochten is in Dnipropetrovsk is te zien. Er zijn weinig historische gebouwen. Ik kijk aan de rivier de Dniepr en informeer naar een bootverbinding
met Kiev. Er schijnt een ferry te varen tussen Kiev en Odessa, maar niemand weet waar en of deze aanlegt in Dnipropetrovsk. Omdat er alleen een dure luxe trein gaat, kies ik voor een extra overnachting maar regel alvast een kaartje voor de volgende dag.Een coupeklasse die ik deel met een dronken man die meteen gaat slapen en twee vriendelijke en rondborstige baboushka's die, zittend in hun nachtjapon, hun etenswaar uitstallen en mij daarin laten delen.
De aankomst in Kiev is iets na 06.00 uur. Op het perron klinkt muziek als bij de aftiteling van een film over het Rode Leger. Ik zoek de uitgang van het grote station en wandel in de rust van de vroege ochtend naar het hotel.
